Tüm ezberler bozulana kadar bozulmaya devam edeceğiz

Merhaba,

Çakra sistemi hakkında öğrendikçe çok şaşırıyorum. Kültürler karıştıkça yanlış anlama olabiliyormuş. Bir şeyin kaynaktan çok uzaklaşması ve tamamiyle farklı sunulması mümkünmüş. Yoga hakkında ezberlerim, araştırdıkça bozuluyor. 

Peki nasıl oldu da çakralar bu kadar farklı biçimde gelişti? Bu iyi bir gelişme mi? 

Çakralar ve renkler çok hoşumuza gidiyor. Lineer ilerleme sistemi. Bir lokasyona ait bir renk, ses, kristal, duygu, bitki vs. Çünkü paket seviyoruz. Küçük küçük paket paket kompartmanlar. Beynimiz böyle işliyor. 

Ancak işin içine daldıkça, faydanın kompleks bütünsel kaotik düzenini görüp, ilahi bir zeka olarak tanıdıkça, paketlemenin aslında kısıtlayıcı hatta şiddetli olabileceğini fark edebiliriz. 

Bir şeyi tanımamak, görmemek = şiddet. Çocuğuna istek ve beklenti içinde baktığında, kendisi sevgi hissetmiyor. Açıklık, dinlemek, (çocuk yetiştirmede Mindfulness) ve sevgi dönüştürücü oluyor. 

Beklenti içinde olursak, belirli şeylere açık olup diğer şeyleri dahil edemiyoruz. Çok şey kaçırıyoruz. Kendi bedenimizde de öyle. Kendi müfredatımız içerisinde yol alabilmemiz Mindful (açık, beklentisiz, arkadaşça, yargısız) olmakla mümkün oluyor. Düğümler, lineer değil. 

Kutulara konan yaklaşım, kişinin kendi deneyimine alan açmıyor. 

Bu tarz ‘meme’ler (lokasyon-renk-his-hareket paketleri) kendimizi tanımaya başlamak için çekici ve güzel bir başlangıç. Ancak ezbere bedeni algılamaya gitmemeyi önemli buluyorum. Bazen içe döndüğümde ‘otopilottan’ içe baktığımı görüyorum. "Burası şöyle, şu his bu demek", gibi. Ancak GERÇEKTEN açık olduğumuzda, sözler ve kavramlar bitiyor. Sözlerin ve kavramların ötesi olma yolunda yürümeye devam. Bildiğimizi düşünüyorsak ve paketliyorsak çok emin olabiliriz ki, bu hakikat değil.